Neoromantizm

Neoromantizm — 19-asr oxiri va 20-asr boshlarida oʻsha davrning sanoatlashuvi va ratsionalizmiga qarshi reaksiya sifatida vujudga kelgan badiiy va madaniy oqim hisoblanadi. U 18-asr oxiri 19-asr boshlarida gullab-yashnagan madaniy-badiiy oqim bo’lgan romantizm ruhini jonlantirishga intilishlarni o’zida ifodalagan. Neoromantizm ma’rifatning taraqqiyotga yo’naltirilgan mentalitetini rad etib, o’rniga tabiat, hissiyot, individualizm va g’ayritabiiylik kabi mavzularni qamrab oladi. U inson tajribasining yuksak va sirli tomonlarini qamrab olishni maqsad qilgan. Adabiyotda neoromantizm xayol, his-tuyg’u va sub’ektivlikka urg’u beradi. San’atda neoromantizm akademik san’atning qat’iy qoidalarini rad etib, hissiyotlarni yorqin ranglar, dramatik kompozitsiyalar va buzilgan shakllar orqali ifodalashga urinadi. Gustav Klimt, Kaspar Devid Fridrix, Uilyam Bleyk kabi rassomlar o’z asarlarida xuddi shu uslubda tabiat va inson ruhiyati mavzularini qamrab olgan.

Maqola tez orada toʻldiriladi.